Iστορία

Ο μπαμπάς μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λίβανο, κι οι γονείς του στη Συρία.

“Γενοκτονία στην Αρμενία! Γενοκτονία στην Αρμενία!”

Η μαμά μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Νάουσα. Ο μπαμπάς της στο χωριό Φραγκότσι κι η μαμά της στη Πτολεμαϊδα – όλα αυτά στο νομό Κοζάνης.

Ο προπάππους μου ήταν από τη Μικρά Ασία. Η προγιαγιά μου ήταν κάτοικος της Θράκης.

Η προπρογιαγιά μου ήταν από Βουλγαρία.

“Οθωμανική Αυτοκρατορία! Οθωμανική Αυτοκρατορία!”

Γεννήθηκα στη Σαουδική Αραβία.

“Βομβαρδισμοί και τρομοκρατία! Bομβαρδισμοί και τρομοκρατία!”

Αποφυγή από τα ερείπια, προς έναν χώρο με λιγότερη βία.

Εξετάσεις στο Λίβανο, δολοφονία πρωθυπουργού.

Βομβαρδισμός αεροδρομίου, για όνομα του Θεού!

Μετακόμιση στην Ελλάδα, εισαγωγή στη γραφή και στην ανάγνωση.

Παίξε κρυφτό με μέτρημα που θυμίζει γλώσσα άγνωστη.

Ενηλικίωση στη χώρα του Ήλιου, μετακόμιση προς Σκωτία.

“Θα βοηθήσει η προετοιμασία! Θα βοηθήσει η προετοιμασία!”

Εμπειρίες πρωτόγνωρες, ανεξαρτησία θολή.

Καπνός και γέλιο, χαρά και μουσική.

Ήρθε ο Ιούνιος, πέρασα φαρμακευτική.

Στην Αγγλία με ρωτάνε για τη χώρα προέλευσής μου.

Δεν κρατιέμαι, χαμογελώ.

Κοιτάω στο απέραντο βάθος, το βλέμμα τους γρήγορα ξανασυναντώ.

Τότε είναι που εκφράζεται μια ιστορία χωρίς σύνορα και συμφωνίες. Μια ιστορία αληθινή  -

 για έναν άνθρωπο ο οποίος μπόρεσε κι αγάπησε τελικά τον πλανήτη Γη.

Online Users

07/12/13

Χαράματα.

Ξυπνάω από βήχα, τον κατευνάζω με νερό.

Το δωμάτιο δίνει την αίσθηση του ρημαγμένου.

Στο πάτωμα βρίσκονται οι αποδείξεις των φοιτητικών μου συνηθειών.

Βλέπω την ώρα, με πιάνουν ανεξήγητες ταχυπαλμίες καθώς τα μάτια μου βαραίνουν με το πέρασμα των δευτερολέπτων.

Θυμόμουν ότι ονειρευόμουν προ λίγο κι η ζεστασιά του παπλώματος δεν μ’άφηνε να θυμηθώ τις λεπτομέρειες.

Όνειρο.

Βρισκόμουν σε μια πόλη η οποία μου έδινε σήματα οικειότητας αλλά δεν μου ήταν γνωστή.

Έβλεπα ερείπια από σπίτια αρχοντικά κι ακριβώς δίπλα τους ήταν χτισμένες μοντέρνες μονοκατοικίες.

Ξάφνου, ήμασταν μια παρέα ατόμων σ’ένα σπίτι το οποίο είχε παλιές αντίκες.

Ξαπλώναμε ο ένας πάνω στον άλλον, η παρουσία μας ξεχείλιζε αγάπη και χαρά.

Η κρεβατοκάμαρα θύμιζε κάνβας του 19ου αιώνα.

Τα σεντόνια ήταν κάτασπρα αλλά έφερναν μια αίσθηση ξεχασμένου.

Κι εμείς, μέσα στην ένταση και την ταραχή του είναι μας, ξαπλώσαμε για να  ξεκουραστούμε.

Κοιμήθηκαν οι άλλοι στα πατώματα, στο τέλος του στρώματος - κι εμείς αφεθήκαμε στη γωνιά του κρεβατιού.

Σιωπή - μα τα μάτια σου έβγαζαν τόση λύπη και σκεπτικότητα καθώς κοιτούσαν τα πάντα εκτός από εμένα.

Σε ρώτησα για την ψυχική σου διάθεση κι εσύ με καθησύχασες λέγοντάς με πως δεν τρέχει τίποτα – πάλι ανίκανη να αντικρύσεις το βλέμμα σου με το δικό μου.

Κι εγώ δεν μπορούσα να κρατηθώ.

Σου χάϊδεψα απαλά τη πλάτη προσπαθώντας να προσφέρω έστω μια μορφή στήριξης - έτσι όπως έμαθα, έτσι όπως έχω συνηθίσει.

Μου’ταν δύσκολο ν’αναπνεύσω από τον κόμπο στο λαιμό κι από τη θεά της ομορφιάς σου.

Η συνέχεια είναι άγνωστη καθώς η μνήμη δεν μου επιτρέπει να θυμηθώ το υπόλοιπο.

Στην υγειά των χαμένων, χαοτικών μας νιάτων.

Online Users

'251113' - o-romantismos-psofise.tumblr.com

'Στα χρονια της προσωπικης μου απομονωσης εμαθα να μη ζηταω πολλά αλλά λίγα και ουσιαστικά.

Δεν χρειάζομαι χέρακια να κρατώ, ούτε κι ανούσιες λέξεις να ακούω.

Θέλω να βιώνω τον αλλον ως μια ζωη παραληλη στη δικη μου

με τα καλά και τάσχημα, τα διαφορετικά και τα παρόμοια.

Όχι σα συγκριση μα σα μοιρασμα.

Λέξεις και κορμιά και συναισθήματα.

Εκεινες τις στιγμες θέλω. Εκεινες που μπλεκομαστε

χειροποδαρα κι απο μεσα προς τα εξω.

Ως υπάρξεις μονες και μαζι για οσο πρεπει.

Προσεξε ομως, αυτο το πρεπει δεν ειναι οπως ολα τα αλλα:

Το μονο που χρειαζεται κανεις να εχει στο μυαλο του ειναι πως ο,τι αξιζει κρατα οσο ειναι ακομη ομορφο και ζωηρο

Κι οταν χρειαστει η πιο γενναια και τιμια ως προς εμας αποφαση

ειναι το να δωσεις τελος.'

- http://o-romantismos-psofise.tumblr.com/post/68089225603/251113

Online Users

26/11/13

One plus one equals

Two souls aligned for a momentary

Ellipse of affection until the next time they

Meet and leave their eyes to do the
Talking about the importance of declaration in

Expressing what you feel after having been bizarrely stung by the

Bitter yet numb realization that you’re just living in the past because it’s

Comfortable and familiar to feed on the kisses that were

Not given in the early morning hours of peace and wonder and the

Entwined legs that did not

Find their destination even if there were many stops along the way which seemed like

Home but they hardly ever gave the feeling of

Unity that the holiness of your

Temporary touch bestowed upon my

Mosaic sanity which has been a

Blessed curse even though I could barely declare my

Eagerness to tell you that I never really did

Understand math.

Online Users

'Brown, A Poem Of Color' - sawyer762.tumblr.com

"Let’s speak color, shall we?

.

Keep your eyes off the rainbow

while I mention what’s neglected.

.

Shut the drawer of things recognized,

while I spin this twine of a tale.

.

They speak of aqueous blues,

fields of grassy greens,

pretty little pinks.

.

The harvest is overlooked.

.

Brown is bold, is forever.

.

Look to life,

what you know,

all you’ve loved and tell me

you’ve known such visual pleasure.

.

True beauty,

eye candy yes.

.

Brown be the chocolate,

appreciatively bitten off and savored,

departing from her lips.

.

Brown be the malt beverage,

sucked down and trickling

into the core of my white body,

giving tint to my skin.

.

Brown be the color of her eyes,

luxuriously priceless jewels

I have not forgotten.

.

Brown be the glazed tinge

of dried blood.

Wounds heal and sins are forgiven.

.

Brown be the soil of the body

which we call earth,

placed back into mother natures womb

once our souls pass on.

And through days of warmth,

and winter nights,

it will so remain.

.

Brown is our home,

our working grounds,

our resting place.

At our feet,

later above and covering our eyes.

.

We are born of it,

we die in it,

we are remembered above it.

.

Beautiful,

and our sanction.

Brown is eternal."


http://sawyer762.tumblr.com/post/65646604015/requested-poem-13-brown-a-poem-of-color









Online Users

19/10/13

They stole the fire in your eyes that afternoon.

Thrusting their body into yours, to force you to see pleasure with their eyes.

The cross hanging from the rear view mirror made a violent, fluctuating movement.

Each angle exerted the perplexity of sinful morality.

You couldn’t do anything but wait for it to be over; wait for them to be done with you.

Years later.

I’m caught up in a tidal wave of self doubt and coherence of social norms.

There’s a spark in your eyes but it’s only a momentary illumination.

I want to reach out and break the boundaries but I can’t.

My one hand is chained to the notions of the past while the other is tightly attached to the fluidity of the present. My heart grows day by day and a sense of numbness has developed from this ache of maturity.

Idealistic realism - paradox of life; complexity of misinterpretation.

I am saddened by what this has become; I can’t stand the silence of pain.

I can’t bear the fact that they treated you any less than the meticulous soul of art and life that you are.

I hate that the sorrow is engraved in your being.

I despise the fact that I'm not there to hold your hand, caress your face and have you in embrace.

I detest this rooted cycle.

This one’s for the moon, this one’s for the stars.

This one’s for you, lover -

Never be afraid of going far.

Online Users

The End

The city is in flames.
They call it "the second great fire of Rome".
Nero finds peace - suicide is his home.
The intruders break into the amphitheater - only to mimic their shadows and escape the reality of the pun.
Rape the women, steal the goods, delay the sun.
She attempts to flee, but the valley foresees her fate.
It's death - there is no such thing as 'too late'.
Screams of pain and panic encircle her, inflicting worry of sorrow.
She finds her lover, wounded and hollow.
They hide in surrender, surrounded by the debris of war.
One last embrace, one last indulgence to endeavor.
Giving and taking, gasping and aching.
Their movement exerts a futuristic wisdom.
The city burns with flames -
flames of echoing, chaotic passion and freedom.


Online Users

'Τα προβλήματα της ανθρωπότητας δεν είναι πολιτικά, είναι φιλοσοφικά.'

http://www.doctv.gr/page.aspx?itemID=SPG4859

' Και θα υπάρχουν πάντα πρόθυμοι οπαδοί, μέχρι να μπορέσει η ανθρωπότητα να φτάσει σε εκείνο το φιλοσοφικό επίπεδο στο οποίο θα αναγνωρίσει ότι η μεγάλη της αποστολή στη ζωή δεν έχει καμία απολύτως σχέση με συγκρούσεις ανάμεσα σε τάξεις, φυλές, έθνη ή ιδεολογίες, αλλά είναι μια προσωπική αναζήτηση, μια προσπάθεια του ατόμου να διευρύνει την ψυχή του, να ελευθερώσει το πνεύμα του και να φωτίσει το μυαλό του.'






Online Users

Ιστορίες Αγάπης

http://istoriesagaphs.tumblr.com/

Blog ελληνικό αφιερωμένο στην αγάπη - την πρώτη, την δεύτερη, την έβδομη, την μη αμοιβαία, την παιδική, την απωθημένη, την τρελή, την παθιασμένη, την μακρινή, την ασυνήθιστη, την απαγορευμένη.

Ποια είναι η δική σας ιστορία αγάπης;
(Η υποβολή φωτογραφιών είναι δεκτή καθώς κι η διατήρηση επιθυμητής ανωνυμίας)

'(...) και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απο τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων.' - Τάσος Λειβαδίτης

Online Users

'Each Line One Breath' by John Franzen

"In the best case… and for this reason I draw … it’s as if the universe vibrates on my skin and wakes up a powerful emotion inside my body. It’s like I’m listening to the inaudible sound of the energy in the universe which flows around and through me . This triggers a feeling of conjunction with incomparable originality. I disappear completely as a person or thing and I merge completely this bare energy to merge with the whole being.

… When I draw, I draw the void. Not the line. I focus on the nothingness around the line. It is a sort of meditation. My mind is clear. My focus is on the mere moment. There is only this one moment. Every time the same moment.

Everything else is still. Never thoughts are louder and feelings profounder than in this moment. My mind transcends into bare presence. Personality becomes formless and nameless. With each breath the emptiness is filled more and more. 

With every line I get closer to my real origin…

Starting with a straight line, I draw each following sequence by copying the character of the previous. I concentrate on breathing and focus on drawing the successor. Again and once more. Again and again. In the process of drawing, my lines evolve into a kind of logarithmic pattern and layering, steered merely by aberrances and anomalies of human failure in contrast to the precision of a machine.” - http://www.johnfranzen.com/art/EACH_LINE_ONE_BREATH.html

Online Users

'Μαθαίνεις' του Χόρχε Λούις Μπόρχες

Μετά από λίγο μαθαίνεις
την ανεπαίσθητη διαφορά
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι
και να αλυσοδένεις μια ψυχή.

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια
Και αρχίζεις να μαθαίνεις
πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου
με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα
Με τη χάρη μιας γυναίκας
και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού

Και μαθαίνεις να φτιάχνεις
όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,
γιατί το έδαφος του Αύριο
είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια
και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο
να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου
μπορεί να σου κάνει κακό.

Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ

Αντί να περιμένεις κάποιον
να σου φέρει λουλούδια

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις

Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη

Και ότι, αλήθεια, αξίζεις

Και μαθαίνεις… μαθαίνεις… με κάθε αντίο μαθαίνεις….

Online Users

Beauty

This picture is so symbolic that I felt the instant need to write about it once I saw it.

The eyes in the picture are so mesmerizing and express a silent chaos.

It is frequently said that beauty is in the eye of the beholder and more often than never it isn’t important.

According to Google search, the definition of beauty is :

1.    A combination of qualities, such as shape, color, or form, that pleases the aesthetic senses, esp. the sight.

2.    A combination of qualities that pleases the intellect or moral sense.

These two definitions cover and combine the physical and psychological aspects of beauty. I agree with the saying that beauty is in the eye of the beholder. The beholder, depending on his or her upbringing/preferences/experiences will feel a certain vibe of inner ‘’approval’’ or develop a friendly/romantic interest for another person if he/she matches their standards.

What I want to talk about is the importance physical beauty has played in most – if not all - societies from the beginning of civilization. It is essential to mention that physical beauty is emphasized when society focuses on superficiality, exploitation, money and more.

When we are taught that the only way for a person – for the majority of a time a woman - to be aesthetically attractive/socially acceptable and successful is exclusively dependant on his/her dress code, make up and appearance then we should not be shocked or troubled when the only compliment that makes them feel content with themselves/comfortable in their skin is directly correlated to their external attributes.

Have you noticed that when we speak in a negative manner about someone, we almost always comment on their physical appearance? As if having an unsymmetrical nose will augment the possibility of someone being a ‘’bad’’ person; as if not being tall enough or being overweight instantly makes his/her actions more inhumane than ever.

It is not a crime to want to take care of our bodies. It’s not a crime when we feel more beautiful whilst wearing our favorite pair of jeans or earrings. It’s not a crime to feel beautiful if we wear makeup.

There is a limit, though, to how much we can alter our bodies to the point of personal satisfaction. What I mean is, the pleasure we get from being desired/liked for physical attractiveness is great to have but it certainly isn’t the most important issue to address. No matter how attractive we may think we are, there is no amount of makeup or clothes or anything materialistic that can give us the serenity, happiness and psychological ‘’wholeness’’ that the internal side of our existence can offer us. That can only come from cultivating our inner core – our ability to forgive, to love, to be selfless, to learn and have an open mind.

To conclude, we can definitely say that although beauty has a definition it is undoubtedly a fluid concept and takes the importance that we each give it.






Online Users

'Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους' του Tσαρλς Μπουκόφσκι

Υπάρχει αρκετή πανουργία, μίσος, βία και παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο 
που αρκεί για να προμηθεύσει οποιονδήποτε στρατό μια οποιαδήποτε μέρα,
και οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του,
και οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη,
και οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη...

Eκείνοι που κηρύττουν Θεό, χρειάζονται Θεό.
Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη.
Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες.
Προσοχή στους γνώστες.
Προσοχή σ' εκείνους που όλο διαβάζουν βιβλία.
Προσοχή σ' εκείνους που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια,
είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν.
Προσοχή σ' εκείνους που βιάζονται να επαινέσουν
γιατί θα θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα.
Προσοχή σ' εκείνους που βιάζονται να κρίνουν,
φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν.

Προσοχή σ' εκείνους που αναζητούν τα πλήθη,
γιατί είναι ένα τίποτα μόνοι τους.
Προσοχή στο μέσο άντρα. Τη μέση γυναίκα.
Προσοχή στην αγάπη τους, η αγάπη τους είναι μέτρια
αναζητά το μέτριο.
Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους,
υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει,
να σκοτώσει τον καθένα.

Δεν αντέχουν τη μοναξιά,
δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά.
Θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε...
Oτιδήποτε διαφοροποιείται απ τα δικά τους μέτρα.
Ανίκανοι όπως είναι να δημιουργήσουν Τέχνη
ανίκανοι είναι και να την καταλάβουν
θα εκλάβουν την αποτυχία τους ως δημιουργών μόνο ως αποτυχία του κόσμου συνολικά.

Ανίκανοι όπως ειναι να αγαπήσουν πλήρως
θα θεωρήσουν και τη δική σας αγάπη ελλειπή
και θα σας μισήσουν γι' αυτό
και το μίσος τους θα είναι τέλειο
Όπως ένα αστραφτερό διαμάντι
όπως ένα μαχαίρι,
όπως ένα βουνό,
όπως μια τίγρη,
όπως το δηλητηριο...
Η πιο τελειοποιημένη Τέχνη τους.















Online Users

Rape Culture

We live in an era where people's bodies are being sexualized day by day. We are being brainwashed by media and parts of society to the point where even the most inhumane forms of action (violence, murder, injustice etc) are being misinterpreted for the preservation of interest, power, tradition and selfishness.

It's not only women who are targeted to abide by an unwritten code of behavior and appearance. Men are also pressured to adhere to a certain standard of undetermined moral and social conduct in order to live up to their stereotype.

What is 'rape culture'? 
"In a rape culture, people are surrounded with images, language, laws, and other everyday phenomena that validate and perpetuate, rape. Rape culture includes jokes, TV, music, advertising, legal jargon, laws, words and imagery, that make violence against women and sexual coercion seem so normal that people believe that rape is inevitable. Rather than viewing the culture of rape as a problem to change, people in a rape culture think about the persistence of rape as “just the way things are.”

This is what it means when people say that sexism and violence against women are “naturalized.” It means that people in our current society believe these attitudes and actions always have been, and always will be." - http://upsettingrapeculture.com/rapeculture.html

In most patriarchal societies, rape culture is often (if not always) seen as ''just the way things are''. There are people who still believe that rape is the victim's fault due to their dress code, their (possible) promiscuity and so on. There are people who believe that just because a man is almost always physically stronger than a woman, he can't possibly be raped. There are people who think that men who rape are just proving their masculinity. There are those who agree with the fact that men can't control their sexual urges and so are justified in their endeavors regarding forceful sex. There are a number of people who hold the opinion that there is no chance that rape can occur between two members of the same sex.

We need to stop these mentalities from spreading to future generations. We need to keep an open mind when dealing with these issues. Education is the key, as in most cases. We need to teach young and older minds; we must tell them that there is time for change. There are multiple ways to approach problems. We should embrace them and not run away from the responsibility of enlightenment. We must break the barriers of ignorance and fear.

I'm sitting here, just like thousands of others before me through time and space, writing about justice.. about equality.. about humanism.. and do you know what the funny thing is?
There are a variety of surveys that reveal the cruelty which occurs in most modern day societies. There are so many other happenings that have taken place and have never been reported because of stigma, fear, obedience to socially constructed norms.

Θες να παίξουμε UNO;

Με ρώτησε ο δεκάχρονος ξάδερφός μου να παίξουμε UNO τις προάλλες. Πολύ ενδιαφέρον, το ξέρω. Οι κάρτες του (το ξέρω πως δεν αποκαλούνται ‘κάρτες’ από το ευρύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού αλλά μου βγαίνει έτσι *σοβαρό ύφος*) είχαν και κάτι χαρακτήρες από το ένα γνωστό πρόγραμμα wrestling στην αμερικανική τηλεόραση που λέγεται ‘WWE’. 

Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι από τις εφτά κάρτες να μείνεις με καμία. Όταν τελικά φτάσεις στο σημείο αυτό τότε λες το γνωστό ‘UNO’.. αλλιώς παίρνεις δυο κάρτες και ουαϊντέ κορυφώνεται η αγωνία/τα υπονοούμενα παιχνιδοβλέμματα – δοκιμασμένα πράγματα.

Για όσους δεν γνωρίζουν πως παίζεται το παιχνίδι συνιστώ ανεπιφύλακτα να μάθουν γιατί :

1)      Μπορείτε.

2)      Το πόσες φορές μπορείτε να δείτε κόκκινο, μπλέ, κίτρινο και πράσινο γίνεται μια απορία όταν αρχίσεις το 17^ο παιχνίδι.

3)      Όσο χάνεις, τόσο θες να παίξεις κι άλλο.

4)      Μπορείτε.

5)      Μέσω διαφόρων κανόνων και κάρτων (καρτών;) μπορείς να αντλήσεις απίστευτο γέλιο και ευκαιρίες άνθισης inside jokes.

6)      Μπορείτε.

Εκεί που παίζαμε λοιπόν με τον ξάδερφό μου αρχίσαμε κανονικά, να εξαντλούμε τις πρώτες μας κάρτες με αριθμούς, σταδιακά αλλάζοντας χρώματα με βάση το νούμερο ή την ειδική κάρτα αλλαγής χρώματος. Φτάνει στο σημείο ο ξάδερφός μου να βάζει την κάρτα +4, η οποία υποχρεώνει τον ‘’αντίπαλό’’ σου να πάρει +4 - πάλι καλά δεν είναι άλλο νούμερο - και του δόθηκε η δυνατότητα να ορίσει το χρώμα. Ορίζει το χρώμα (δεν θυμάμαι συγκεκριμένα ποιο χρώμα), που λέτε, κι είχα κάρτα +2 στο συγκεκριμένο χρώμα το οποίο αξιοποίησα τελικά. Αυτόματα έπρεπε να πάρει +6 κάρτες αυτός. Το θέμα ποιο είναι; Αφού πήρε +6, είχε μαζέψει ‘+2 κάρτα’ κι είχε το δικαίωμα να το βάλει ανεξάρτητα αν ήταν διαφορετικό χρώμα. Φυσικά και το χρησιμοποίησε με αποτέλεσμα να χρειαστεί να πάρω +8 κάρτες. Συνεχίσαμε με τις ‘+2 κάρτες’ μέχρι που δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε το παιχνίδι γιατί δεν υπήρχαν περισσότερες κάρτες κι αναγκαστήκαμε να αρχίσουμε άλλο παιχνίδι.

Για ποιο λόγο θα μου πείτε σας αναφέρνω αυτό το γεγονός; Εκείνη τη στιγμή που συνέβαινε αυτό δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα από το γέλιο αλλά μου ήρθε μια ποικιλία σκέψεων όσο μοίραζα τις κάρτες για το επόμενο παιχνίδι.

Συνέδεσα αυτή την κατάσταση με τις σχέσεις των ανθρώπων.

Βάζοντας ο καθένας +2 στον άλλον τί πετύχαμε; Να γεμίσουμε με κάρτες (βάρος), να προσπαθήσουμε να τις εξαφανίσουμε (άγχος), να χρησιμοποιούμε +2 κάρτες για να μαζέψει ο αντίπαλος περισσότερες κάρτες όπως κι εμείς (εκδίκηση) και να φτάσουμε σε σημείο να μην μπορούμε να συνεχίσουμε το παιχνίδι (αδιέξοδος).

Είπα στον εαυτό μου.. αν δεν το συνέχιζε ο ένας από εμάς μπορεί το παιχνίδι να συνεχιζόταν και να έπαιρνε την αναμενόμενη κατάληξή του (νικητής/χαμένος). Πόσες φορές οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν αποδειχθεί δυσλειτουργικές λόγω βάρους, άγχους, εκδίκησης, αδιεξόδου. Όσο περνούσαν οι μέρες σκεφτόμουν πως ήταν ένα τόσο απλό παράδειγμα της καθημερινότητας των περισσότερων ανθρώπων.

Ορισμένες φορές πρέπει κι οι δυο άνθρωποι να αποχωρίσουν ή να συμβιβαστούν ώστε να ‘’σώσουν’’ μια σχέση/κατάσταση ενώ άλλες φορές φτάνει ο ένας ώστε να καταλήξει στο ίδιο αποτέλεσμα.

Τέλος πάντων. Σας κούρασα με τις UNOφιλοσοφίες. Ίσως πρέπει να πάρω το παιχνίδι πιο δραματικά την επόμενη φορά *γκουχ*.

Καλό σας βράδυ.

Online Users

'Angels' by Lang Leav

Once I came across this picture, I felt as if it really spoke to me. I have - if not the exact then - very similar opinions about people (not necessarily viewing them as angelical forms but as important ethical entities).

Each story has a different ending, each person comes with variable purposes.

I strongly believe that we are affected by everything and everyone in our (surrounding) environment. It is in our hands, however, if we can filter certain aspects that derive from this interdependence. That is what makes us form our ideologies and opinions. That is the reason why perception of reality and action itself is so important.

We are all made up of a plethora of characteristics that are the result of experience, upbringing and so on. It's fascinating to understand how an action alone or a behavior can change someone to the point of realization.. to the point of change.

Leaving our mark to humanity and our loved ones not only while we are long gone but when we are living is one of the bravest, raw and humble acts I know of.








Online Users

15/07/13

The bed creaks, feverishly exerting the futility of their animalistic instincts.

Who are they, really?

Routine - she gives her heart away.

Rawness, symbolism and vivacity integrated into sacrifice - just to feel the rush of the sway.

Obedient yet mysterious, let him give in to the stereotype of his predetermined dominance.

She grasps onto his back, legs around his waist.

She attempts to hold on as he quickly but fervently plants kisses on her bare chest.

He moves onto her neck, lavishing her as moans drown the sound of deranged youth.

Two physical entities are one in that moment; racing hearts, in drawn breaths and numbness of climax.

He proves his ‘’manhood’’, but has never felt so unfulfilled.

She establishes her self-worth, but can’t quite feel the warmth of ‘’acceptance’’.

Two psychological entities have long met and surpassed one and other.

Online Users

'What Is The Best Advice That Someone Has Given You About Not Giving In To Self Harm' - fragileminded.tumblr.com

leopard-onthe-run.tumblr.com : That's the best advice ever, because everyone is somebody's baby.



I came across this picture on tumblr and it made me think about the way we perceive and treat our bodies. Nonetheless, I believe that engaging in any type of action which directly involves your physical and psychological well being (smoking/drinking excessively, having a heavy conscience, being arrogant/selfish/unforgiving etc) can be considered just as detrimental as self harming even though the outcome may take time to appear and make any serious impact/change in your life.

Anyway, just thought I'd leave some food for thought. I know that it certainly did that for me.


















Online Users

06/07/13

I sometimes feel the need to stop sharing my emotions and thoughts over here.

Somehow, for some odd reason, exerting my feelings and beliefs often makes me undergo moments of doubt. Doubt leads me to the conclusion that a variety of notions and sentiments are less powerful and meaningful when shared.

Isn't that crazy? I always thought that sharing ideas and expressing feelings at a given moment was essentially the ‘’right’’ path to choose. I still believe this is commonly true. However, I can’t refute the beauty in silence, the splendor in kind gestures and the selflessness in love.

I often get the urge to observe those around me and unfold their quirks.  I feel so overwhelmed by little details and by the exquisiteness of the unknown.  I simultaneously believe that by describing my day or any given situation I can’t do it justice.

So here’s yet another post feebly trying to depict another set of circumstances.

Goodnight.

Online Users

'Don't Fall In Love With A Curious One'

“Don’t fall in love with a curious one. They will want to know who you are, where you come from, what your family was like. They will look through your photographs and read all of your poems. They will come over for dinner and speak to your mother about how their curiosity has taught them things of use to her. They will ask you to rant when you’re angry and cry when you’re hurt. They will ask what that raised eyebrow meant. They will want to know your favorite food, your favorite color, your favorite person. They will ask why. They will buy that camera you liked, pay attention to that band you love in case there’s a show near by, they will get you the sweater you smiled at once. They’ll learn to cook your favorite meals. The curious people don’t settle for your shell, they want the insides. They want what makes you heavy, what makes you uneasy, what makes you scream for joy, and anger, and heartbreak. Their skin will turn into pages that you learn to pour out your entire being in. Don’t fall in love with the curious one. They won’t let a sigh go unexplained. They will want to know what they did Exactly what they did to make you love them. Year, month, week, day. “What time was it? What did I say? What did I do? How did you feel?” Don’t fall in love with a curious one because I’ve been there. They will unbutton your shirt and read every scar every mark every curve. They will dissect your every limb, every organ, every thought, every being then walk back home and eat their dinner and never return your calls. You will never be their lifelong expedition. The heart is a mystery only for so long. There is no ache like loving a curious one who chases every falling star and never catching one. Who comes and sees and conquers and leaves. I’ve fallen in love with a curious one. Maybe one day he will take the train back home and be curious enough to read one last message from me carved on a seat. “There’s a curiosity in you that will move mountains some day as effortlessly as you’ve moved me for years.” — Don’t Fall In Love With Α Curious One





Online Users

The Daily Show - Left Behind [June 18th 2013]

Online Users

Gender Inequality and Violence

Online Users

Σκοπός Ζωής - 06/12/11

Σε περίμενα, τα κρύα βράδια του φθινοπώρου.
Έξω στο κατώφλι σε περίμενα, να αναθεματίσουμε για άλλη μια φορά την ηθική του απαγορευμένου πόθου.

Σε πεθύμησα, αλλά ποτέ δε θα το μάθεις.
Πόσο παράδοξη είναι η ζωή – εκτιμάς αυτά που έχεις μόνο όταν τα χάνεις.

Άλλη μια βραδιά κάτω από το παρελθόν των αστεριών.
Άλλη μια βραδιά σκουπίζοντας τα δάκρυα των τύψεων, των λαθών.

Σε βρήκα, μέσα στα αθώα βλέμματα των ορφανών.
Τα μάτια εκείνα αντίκρισα επιτέλους, κι εκλιπαρούσαν σιωπηλά για μια διέξοδο από την πραγματικότητα την ανύπαρκτη, την υποκριτική των ξεχασμένων επαναστατών.

Ζήτησα βοήθεια από τη Σελήνη η οποία έχει συνηθίσει να μ’ακούει υπομονετικά, δίχως περηφάνεια.
Δεν έλαβα απάντηση ποτέ όμως. Η λάμψη Της έβρισκε τρόπους να αποσιωπεί ακόμη και την αληθοφάνεια.

Έψαξα στην πιο πρωτόγνωρη Τέχνη, αυτή που μήτε μπορεί να διαβαστεί μήτε να ακουστεί.
Την ένιωσα στα στήθη μου.
Μου ψιθύριζε μέρα με τη μέρα λόγια δυσνόητα από πολλούς, σε μια γλώσσα από εποχές προϊστορικούς.
<<Να αγαπάς>> μου είπε, αφήνοντας την τελευταία της πνοή.

Ο σκοπός της ζωής μου είχε μόλις διακηρυχθεί.



(είναι παλιό αλλά είπα να το προσθέσω στις αναρτήσεις σε περίπτωση που γίνει κανένα επεισόδειο τύπου Farenheit 451)







Online Users

12/06/13

Θέλω να γράψω απόψε μα βρίσκομαι σε μια κατάσταση που ο πόνος δεν μ’αφήνει να ανασάνω (πέραν της λαμπρής νίκης του Ολυμπιακού που άρχισε). Θέλω να απαλύνω τον εαυτό μου από τη συναισθηματική φόρτιση όμως οι λέξεις δεν εκπληρώνουν τον σκοπό τους και πάλι. Νιώθω κάπως προδωμένη από αυτή την ‘’λεξιλογική συνειδητοποίηση’’.

Θα αρχίσω λοιπόν γράφοντας προς άτομα, χωρίς κάποια διευκρίνηση των προσώπων (για ευνόητους λόγους) γιατί θεωρώ πως είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να εξωτερικεύσω ορισμένες σκέψεις μου.

Νιώθω πως γνωρίζεις αυτό που είσαι αλλά φοβάσαι την έγκριση των κοντινών σου προσώπων. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι είναι έντονα διατυπωμένος ο φόβος στις χειρονομίες σου αλλά ότι  χρειάζεσαι την έγκριση της κοινωνίας. Δεν το θεωρώ τόσο παράλογο διότι έχω περάσει κι εγώ από αυτό το στάδιο. Απλώς το θεωρώ λυπητηρό γιατί ουσιαστικά στηρίζεις την ευτυχία σου πάνω σε πρόσωπα τα οποία δεν σε ξέρουν προσωπικά και λογαριάζεις την άποψή τους σε σημείο που προσπερνάς τα βασικά όπως αγάπη, αξιοπρέπεια και ζωή.

Έχει περάσει αρκετός καιρός κι δεν ξέρω ποιος ευθύνεται γι’αυτό που έγινε αλλά ακόμη και να έφταιγες εσύ ή εσύ δεν έχετε υποβαθμιστεί στα μάτια μου κι ούτε για μια στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι θα άλλαζε η στάση μου προς εσάς.

Μπορείς να το παλέψεις, σ’αγαπάμε.

Ορισμένες φορές έχω νιώσει πως δεν ήσουν ειλικρινής μαζί μου αλλά δεν σου έχω πει τίποτα διότι δεν θέλω να σε πιέσω. Θέλω να πάρεις εσύ την πρωτοβουλία ώστε να ανοιχτείς μαζί μου για ό,τι σ’απασχολεί. Ό,τι και να’χεις κάνει δεν θα αλλάξει την αγάπη που έχω για σενα.

Πέρασαν τόσοι και τόσοι.. πολύωρες συζητήσεις στο τηλέφωνο για καταστάσεις, όνειρα,  δάκρυα, μουσική, πούρα, πεφταστέρια, σιωπή.. ήξερα πως ο κατάλληλος βρισκόταν κάπου μέσα στο πλήθος για σενα. Ελπίζω να σου συμπεριφερθεί με τον σεβασμό και την αγάπη που σου αξίζει. Νομίζω πως δεν θα μπορούσες να βρεις έναν καλύτερο άνθρωπο και ανυπομονώ να του πω κι αυτουνού την φράση από ‘My Big Fat Greek Wedding’, δηλώντοντας την προστατευτικότητά μου με κωμικό τρόπο αλλά εννοοώντας το με απόλυτη σοβαρότητα.

Δεν μετανιώνω γι’αυτό που έγινε παρ’όλο που ήταν ‘’επικίνδυνο’’. Ξέρω πως δεν έπρεπε να ήμουν τόσο επιπόλαιη διότι δεν ήξερα ποιες ήταν οι πραγματικές προθέσεις σου κι αν θα διακινδύνευα στο μέλλον.

Μου θυμίζεις μία περίοδο της ζωής μου στην οποία ήμουν τόσο αθώα. Μου λείπεις και παρ’όλο που μπορεί να μην συμφωνούμε σε ορισμένα θέματα, θα’θελα να συνεχιστεί η παράδοση του γλυκού και των συζητήσεων.

Πιστεύω πως έχεις μια τόσο δυνατή ψυχή – αν και δεν το δείχνεις. Είσαι ευαίσθητη και μπορώ να σου μιλήσω για μια ποικιλία θεμάτων χωρίς επιφύλαξη. Μπορεί να μην μιλάμε συχνά αλλά είσαι ένα σημαντικο για μενα άτομο και χαίρομαι που σ’έχω στη ζωή μου.

Γνωριστήκαμε καλύτερα τους τελευταίους μήνες αλλά σε νιώθω πιο κοντά μου όσο περνάει ο καιρός. Έχεις τη δυνατότητα να μουδιάζεις ευχάριστα τον εγκέφαλό μου με τα λεγόμενά σου και τις μουσικές σου προτιμήσεις.

Έχεις αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τον κόσμο. Όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιώ πως είναι καλύτερα που τα πράγματα διεξάχθηκαν έτσι. Νιώθω ότι υπάρχει μια ξεχωριστή επικοινωνία κι άνεση μεταξύ μας. Δεν μιλάμε τόσο συχνά πλέον αλλά ξέρω ότι αν σε χρειαστώ θα’σαι εκεί. Δεν θα μπορούσες να κάνεις κάτι ώστε να αλλάξεις την αγάπη που αισθάνομαι για σενα. Πάντα θα την νιώθω  – όπως και να καταλήξει η σχέση μας.

Είσαι ένα εκπληκτικό άτομο και μερικές φορές νιώθω περίεργα/άσχημα που δεν μπορώ να ανταποδώσω τα ίδια αισθήματα. Δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεσαι έτσι για τον εαυτό σου. Αξίζεις – απλώς πρέπει να το συνειδητοποιήσεις. Δεν θέλω να σου δώσω ψεύτικες ελπίδες.

Online Users

Ταξινόμηση

Δεν είναι ότι

Φοβάμαι

Μήπως μεταφέρεις τα

Λεγόμενα

Σε τρίτους.

Δεν είναι ότι

Ντρέπομαι

Μήπως εκδηλώσεις τα

Συμφραζόμενα

Σε τέταρτους.

Δεν είναι ότι

Αγχώνομαι

Μήπως προδώσεις τα

Ανείπωτα

Σε πέμπτους.

Είναι ότι

Παραιτούμαι.

Δεν μεταλαμπαδεύεις τα

Νέα

Σε έκτους;














Online Users

Quote by T. (Food for thought)

“Εμείς πρέπει να αποδεχτούμε τον κόσμο, κι όχι αυτός εμάς. Πρέπει να τον συγχωρέσουμε για τη μικρότητά του. Να συγχωρέσουμε τους γονείς μας, που δεν έμαθαν να αγαπούν άνευ όρων, να συγχωρέσουμε τους δασκάλους και τις δασκάλες μας που δε διαπαιδαγώγησαν θετικά τη γενιά μας, να συγχωρέσουμε γενικότερα την ανήθικη στάση της κοινωνίας απέναντι στη διαφορετικότητα. Γιατί, τι πιο ανώμαλο, από την έλλειψη αγάπης;”

(Πηγή : http://kaimetatiegine.wordpress.com/2012/10/09/coming-out-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CF%89-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CF%8C-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC-it-is-what-it-is/#comments )








Online Users

Conversation

-"I can't help but feel tired. Mentally, physically - what have you - it's a feeling I cannot explain".
-"Tired? At your age? Oh child, you haven't seen anything yet."
-"The motivation to live and love has left me. It has sailed to sea. I can't figure out if the meaning of life is important yet clear to me anymore."
-"You're young. It is only understandable and expected for you to go through notions of everything around you. You gain a new perspective as you grow older. Your experiences change you; they transform your inner desires to skeptical approaches and behaviors. The way you perceive all that is around you depends on you."
-"I am young. I am young. I am young. I feel the constant need to remind myself. However, I feel everything but that. I have always sensed that I never fit into my age group.. It has held me back from understanding my peers. It has held them back from understanding me. I sometimes wonder if people ever understand primary intentions.. if people ever trust blindly and don't doubt their every move."
-"I am not one to know. Each person to his own. We human beings can be very strange at times. Alas, that is the beauty of our species - diversity in character and appearance."
-"It is so easy to live by the words of others; to hang on to the safety net of previously worded and viewed conditions. When the time of need comes though, that's when people show their true colors. Whether they're brave or cowardly; strong or weak; right or wrong and so forth."
-"Can't a brave man be weak and wrong? Can't a cowardly man be strong and right?"
-"Define chaotic entity."

-SNSXTE



Online Users

Quotes by William Saroyan

“In the time of your life, live - so that in that good time there shall be no ugliness or death for yourself or for any life your life touches. Seek goodness everywhere, and when it is found, bring it out of its hiding-place and let it be free and unashamed...In the time of your life, live - so that in that wondrous time you shall not add to the misery and sorrow of the world, but shall smile to the infinite delight and mystery of it.”  - William Saroyan, The Time Of Your Life

“You must remember always to give, of everything you have. You must give foolishly even. You must be extravagant. You must give to all who come into your life. Then nothing and no one shall have power to cheat you of anything, for if you give to a thief, he cannot steal from you, and he himself is then no longer a thief. And the more you give, the more you will have to give.” - William Saroyan, The Human Comedy

“This sense of being out of time has driven thousands of people from their homes into moving-picture theaters where new universes appear before them, with emphasis on man and his major problem: a thing called, conveniently, love. The Sunday midnight shows do a thriving business, and the people go back to their homes, sick with the sickness of frustration; it is this that makes the city so interesting at night: the people emerging from the theaters, smoking cigarettes and looking desperate, wanting much, the precision, the glory, all the loveliness of life: wanting what is finest and getting nothing. It is saddening to see them, but there is mockery in the heart: one walks among them, laughing at oneself and at them, their midnight staring.” - William Saroyan, The Daring Young Man on the Flying Trapeze and Other Stories

“When I was fifteen and had quit school forever, I went to work in a vineyard near Sanger with a number of Mexicans, one of whom was only a year or two older than myself, an earnest boy named Felipe. One gray, dismal, cold, dreary day in January, while we were pruning muscat vines, I said to this boy, simply in order to be talking, "If you had your wish, Felipe, what would you want to be? A doctor, a farmer, a singer, a painter, a matador, or what?" Felipe thought a minute, and then he said, "Passenger." This was exciting to hear, and definitely something to talk about at some length, which we did. He wanted to be a passenger on anything that was going anywhere, but most of all on a ship.” - William Saroyan, The Reformer

Online Users

Shadows

Sweat trickled down the picturesque curve of your being.

Your body longed to find that which was missing.

Your eyes gave way to the light.

You could not form the words.

You still can’t form them.

''That which can never be fully explained is not meant to be destroyed''.

With that notion, you leaned in and left me with the taste of your youth; with the taste of your essence.

My days ever since have been a set of justifications.

My days ever since have been an effort to maintain a balance in raging beauty.

Online Users

Quote from Ben Okri (Starbook)

‘…she lived in a dream. The world was strange to her. It was as if she had come from another constellation, another world and had found herself marooned on an odd planet where she was completely lost. 

…she had no idea what to do with herself. And so she made things, carved, drew figures on wooden panels, made up songs, invented new patterns, and ran exhausting errands, all this to try and stop feelings of powerful and fragile beauty from tearing apart her insides.’ 

Online Users

Tears and Smoke

You gave in one more time and swore it to be your last.

It was not so much the sweetness of the smoke as it was the shapes it made.

It could form anything, really - that was what kept you drawn to it.

It formed the intricate outline of his palm; depicted the graceful curve from her waist to her pelvis.

It shaped her hair flowing restlessly in the summer breeze.

It presented you with the sounds of youth – the very same sounds you promised yourself to remember and revive when life showed you the dark side of maturity and compromise.

I know you miss it – I know you’re missing it already.

Let those tears fall, there’s no rush to be defined.

You should not be hesitant or afraid -

For the moments and people that impacted your life greatly were and are ongoing outcomes of change.

(I hold no credit for the photo)








Online Users

03/05/13

Έχουμε

Τόση αγάπη

Να δώσουμε

Και πνιγόμαστε

Πίσω από όρια

Μέσα

Σε χειρονομίες σιωπής.

Κάνουμε πίσω

Μα πέφτουμε εκούσια μπροστά.

Χανόμαστε

Σε δάκρυα αλτρουισμού

Καθώς

Επικροτείται και

Συνεχίζεται

Ακάθεκτα

Ευλογημένα

Η πορεία

Των επιφανειακά ταπεινών

Μα καθόλου μετανιωμένων

Πιστών

Του

Ντετερμινισμού.

Online Users

16/04/13

Leave my shadow alone, let me be.

If I want to have thoughts of chains, let chains surround me.

And if I want to carve those eyes in the four walls that encircle me, give me a needle.

For I will have the patience of the world at the tip of my fingers and continue shaping with wounds on my heart and mind.

Give me a valley to view and I will reveal to you the wonders of my adolescence.

The truth of nature was kinder to me than human touch and false hopes.

Present me with a challenge and I will endure it – because it is who I am.

Let me bask in hypocrisy, regret and guilt but my conscience will not long after burst with a fire so powerful, it won’t let my senses find serenity.

Analyze my existence - dissect my desires.

And you will find a plethora of weaknesses.

But not so far under, a profound love and altruism will overflow and perish – so suddenly and beautifully that there will be no question of the destination of their fate.

Online Users

Quote by Richard Linklater

I always feel like a freak, because I’m never able to move on like this, you know? People just have an affair, or even entire relationships; they break up and they forget. They move on like they would have changed brand of cereals. I was never able to forget anyone I’ve been with. Because each person had their own specific qualities. You can never replace anyone. What is lost is lost. Each relationship, when it ends, really damages me. I never fully recover. That’s why I’m very careful with getting involved, because it hurts too much. Even getting laid; I actually don’t do that. I will miss the most mundane things of the person. Like I’m obsessed with little things. Maybe I’m crazy, but when I was a little girl, my mom told me that I was always late for school. One day she followed me to see why; I was looking at chestnuts falling from the trees rolling on the sidewalk, or ants crossing the road; the way a leaf cast a shadow on a tree trunk; little things. I think it’s the same with people. I see little details in them, so specific to each of them, that move me, and that I miss, and will always miss. You can never replace anyone, because everyone is made of such beautiful specific details. Like I remember the way your beard has a bit of red in it. And how the sun was making it glow that morning, right before you left. I remember that, and I missed it. I’m really crazy, right?

Online Users

03/04/2013

Feelings of familiarity return as I make my way down the roads that once were difficult to look at.

So many memories of this town and of these people.

I am constantly reminded of personalities, characteristics, old habits and the Paradox.

I have come to the conclusion that there will always be one – it will follow me wherever I may be and whoever I am with simply because it is a part of self discovery.

I am frequently reminded of the fact that life goes on and that somewhat saddens me but makes me silently value myself and others as a chaotic entity of beauty and timelessness.

If I have experiences based on common situations, why do I feel hesitant but confident?

Confused but certain?

Discouraged but ecstatic?

I can’t put my head around it this time because I know that it is a simple decision.

Regardless of how simple it might be though, I can’t make choices based exclusively on what the majority of people would do for easier purposes.

I once read a phrase that I believe is quite true; the phrase was ‘if something is difficult/causes you pain, then it is worth it’ and I couldn’t agree with it more. I just believe that what each individual perceives as difficult or painful varies depending on their interpretation and personal mental/physical strength.

Timing was never really something I went well with but I often try to find a way to humor my reality with leniency.

Let’s see where this takes us.

Online Users

'ένα για τον καθένα'

1) Θυμάμαι σαν παιδί να σε περιμένω να γυρίσεις από τη δουλειά.....

2) Θυμάμαι σαν εγγόνι να σε περιμένω να γυρίσεις από το χωριό φορτωμένος πορτοκάλια.....

3) Θυμάμαι να σε περιμένω Κυριακή στις δέκα να γυρίσεις από την εκκλησία γεμάτη καραμέλες και να μας κάνεις πρωινό να φάμε.....

4) Θυμάμαι να σε περιμένω τις Παρασκευές να ανεβούμε στα Βάθεια, να παίξω με το σκύλο, να πάμε στις ταβέρνες, να γκρινιάξω πόσο με ενοχλεί ο καπνός στα μάτια και να πάω στο αμάξι να κοιμηθώ. ....

5) Θυμάμαι να σε περιμένω έξω από το Λύκειο για να γυρίσουμε μαζί στο σπίτι.....

6) Θυμάμαι να περιμένω έξω από το λάθος παπουτσάδικο στο Περιστέρι να πάμε μαζί σε ένα πάρτυ. ....

7) Θυμάμαι να περιμένω την αναπάντητη για να μπούμε μαζί στο ίδιο λεωφορείο να πάμε στη σχολή. ....

8) Θυμάμαι να περιμένω στα Έβερεστ να μου δώσουν το φρεντοτσίνο σου γιατί κατουριόσουν και δεν άντεχες να περιμένεις.....

9) Θυμάμαι να περιμένω να με φιλήσεις σε μια παράξενη ταράτσα με ένα σπίτι που τα φώτα δεν έκλειναν ποτέ του.....

10) Θυμάμαι να περιμένω να αλλάξεις το τραγούδι μες στο Cordoba. ....

11) Θυμάμαι να περιμένω έξω από τη Μεγάλη Βρετανία.....

12) Θυμάμαι να μου βάζεις πιάνο στο cd player, να μου λες κοιμήσου και να σε περιμένω σκεπασμένη με το σεντόνι να γυρίσεις από επαγγελματικά μεταμεσονύκτια drinks.....

13) Θυμάμαι να σε περιμένω στους Αγίους Αναργύρους γιατί είχες ωδείο κι ήσουν κουρασμένη.....

14) Θυμάμαι να περιμένω να αρχίσει το 28 Days Later για να σου σχολιάσω τι επικό soundtrack έχει. ....

15) Θυμάμαι να περιμένω ώρες πάνω από το λάπτοπ μήπως και κοκκινίσει τοmsn. ....

16) Θυμάμαι να σε περιμένω στο αεροδρόμιο για να 'ρθεις και να σε ψάχνω στην λάθος πύλη. ....

17) Θυμάμαι να σε περιμένω να 'ρθεις να πάμε να παρουμε τον σκύλο με το σημαδάκι στο κεφάλι. ....

18) Θυμάμαι να περιμένω να δω το κόκκινο σμαρτ σου γιατί με είχες στήσει έξω από το Closer και ντρεπόμουνα να μπω μονάχη μέσα.....

19) Θυμάμαι να περιμένω να μου φέρεις σουβλάκια να φάμε, να μου πεις ανέκδοτα και να ραπάρεις ρίμες κοροϊδεύοντας τα χάλια μου. ....

20) Θυμάμαι να περιμένω στην ουρά για να υπογράψεις και το δικό μου κόμικ. ....

21) Θυμάμαι να περιμένω έξω από το δοκιμαστήριο για να σου πω πόσο όμορφη δείχνεις με το νέο σου τζην.....

22) Θυμάμαι να σε περιμένω στο Γκάζι ανησυχώντας ότι δεν σου αρέσει στα αλήθεια το family guy και με κοροιδεύεις. ....

23) Θυμάμαι να σε περιμένω ακουμπισμένη στον μπλε τοίχο, σκυρτώντας όποτε άκουγα την πόρτα του γείτονα γιατί νόμιζα έφτασες επιτέλους.....

"Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι...γίνομαι ένα με τους τσαλακωμένους"

Πηγή : http://www.myspace.com/hystericblack/blog/545689881




















Online Users