Θες να παίξουμε UNO;

Με ρώτησε ο δεκάχρονος ξάδερφός μου να παίξουμε UNO τις προάλλες. Πολύ ενδιαφέρον, το ξέρω. Οι κάρτες του (το ξέρω πως δεν αποκαλούνται ‘κάρτες’ από το ευρύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού αλλά μου βγαίνει έτσι *σοβαρό ύφος*) είχαν και κάτι χαρακτήρες από το ένα γνωστό πρόγραμμα wrestling στην αμερικανική τηλεόραση που λέγεται ‘WWE’. 

Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι από τις εφτά κάρτες να μείνεις με καμία. Όταν τελικά φτάσεις στο σημείο αυτό τότε λες το γνωστό ‘UNO’.. αλλιώς παίρνεις δυο κάρτες και ουαϊντέ κορυφώνεται η αγωνία/τα υπονοούμενα παιχνιδοβλέμματα – δοκιμασμένα πράγματα.

Για όσους δεν γνωρίζουν πως παίζεται το παιχνίδι συνιστώ ανεπιφύλακτα να μάθουν γιατί :

1)      Μπορείτε.

2)      Το πόσες φορές μπορείτε να δείτε κόκκινο, μπλέ, κίτρινο και πράσινο γίνεται μια απορία όταν αρχίσεις το 17^ο παιχνίδι.

3)      Όσο χάνεις, τόσο θες να παίξεις κι άλλο.

4)      Μπορείτε.

5)      Μέσω διαφόρων κανόνων και κάρτων (καρτών;) μπορείς να αντλήσεις απίστευτο γέλιο και ευκαιρίες άνθισης inside jokes.

6)      Μπορείτε.

Εκεί που παίζαμε λοιπόν με τον ξάδερφό μου αρχίσαμε κανονικά, να εξαντλούμε τις πρώτες μας κάρτες με αριθμούς, σταδιακά αλλάζοντας χρώματα με βάση το νούμερο ή την ειδική κάρτα αλλαγής χρώματος. Φτάνει στο σημείο ο ξάδερφός μου να βάζει την κάρτα +4, η οποία υποχρεώνει τον ‘’αντίπαλό’’ σου να πάρει +4 - πάλι καλά δεν είναι άλλο νούμερο - και του δόθηκε η δυνατότητα να ορίσει το χρώμα. Ορίζει το χρώμα (δεν θυμάμαι συγκεκριμένα ποιο χρώμα), που λέτε, κι είχα κάρτα +2 στο συγκεκριμένο χρώμα το οποίο αξιοποίησα τελικά. Αυτόματα έπρεπε να πάρει +6 κάρτες αυτός. Το θέμα ποιο είναι; Αφού πήρε +6, είχε μαζέψει ‘+2 κάρτα’ κι είχε το δικαίωμα να το βάλει ανεξάρτητα αν ήταν διαφορετικό χρώμα. Φυσικά και το χρησιμοποίησε με αποτέλεσμα να χρειαστεί να πάρω +8 κάρτες. Συνεχίσαμε με τις ‘+2 κάρτες’ μέχρι που δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε το παιχνίδι γιατί δεν υπήρχαν περισσότερες κάρτες κι αναγκαστήκαμε να αρχίσουμε άλλο παιχνίδι.

Για ποιο λόγο θα μου πείτε σας αναφέρνω αυτό το γεγονός; Εκείνη τη στιγμή που συνέβαινε αυτό δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα από το γέλιο αλλά μου ήρθε μια ποικιλία σκέψεων όσο μοίραζα τις κάρτες για το επόμενο παιχνίδι.

Συνέδεσα αυτή την κατάσταση με τις σχέσεις των ανθρώπων.

Βάζοντας ο καθένας +2 στον άλλον τί πετύχαμε; Να γεμίσουμε με κάρτες (βάρος), να προσπαθήσουμε να τις εξαφανίσουμε (άγχος), να χρησιμοποιούμε +2 κάρτες για να μαζέψει ο αντίπαλος περισσότερες κάρτες όπως κι εμείς (εκδίκηση) και να φτάσουμε σε σημείο να μην μπορούμε να συνεχίσουμε το παιχνίδι (αδιέξοδος).

Είπα στον εαυτό μου.. αν δεν το συνέχιζε ο ένας από εμάς μπορεί το παιχνίδι να συνεχιζόταν και να έπαιρνε την αναμενόμενη κατάληξή του (νικητής/χαμένος). Πόσες φορές οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν αποδειχθεί δυσλειτουργικές λόγω βάρους, άγχους, εκδίκησης, αδιεξόδου. Όσο περνούσαν οι μέρες σκεφτόμουν πως ήταν ένα τόσο απλό παράδειγμα της καθημερινότητας των περισσότερων ανθρώπων.

Ορισμένες φορές πρέπει κι οι δυο άνθρωποι να αποχωρίσουν ή να συμβιβαστούν ώστε να ‘’σώσουν’’ μια σχέση/κατάσταση ενώ άλλες φορές φτάνει ο ένας ώστε να καταλήξει στο ίδιο αποτέλεσμα.

Τέλος πάντων. Σας κούρασα με τις UNOφιλοσοφίες. Ίσως πρέπει να πάρω το παιχνίδι πιο δραματικά την επόμενη φορά *γκουχ*.

Καλό σας βράδυ.

Online Users