Είναι περίεργο
όταν νομίζεις πως έχεις γυρίσει σελίδα στη ζωή σου.
Ότι θεώρησες τα
συναισθήματα τα οποία έτρεφες για ένα συγκεκριμένο πρόσωπο εξαφανίστηκαν – όχι επειδή
έπαψες να το αγαπάς αλλά επειδή έτσι ήταν οι συγκυρίες.
Καθ’όλη τη
διάρκεια των πρώτων κεφαλαίων, είχα διπλώσει αμέτρητα φύλλα της ζωής μου και
συνέχισα να γυρίζω σελίδες.
Βρίσκομαι σ’ένα άλλο
κεφάλαιο και συνειδητοποιώ πως στην αρχή του βιβλίου μου υπάρχουν μικρά μα
διακριτά διπλώματα.
Δεν θέλω να
γυρίσω πίσω σ’αυτές.
Αυτές οι σελίδες έκρυβαν
πρωτόγνωρες αλήθειες.
Δεν θέλω όμως να
διαβάζω τις ίδιες σελίδες ξανά και ξανά.
Θέλω να βιώσω το
διαφορετικό.
Εμπειρίες.
Εύχομαι να γεμίσω
πάμπολλες.
Δεν ξέρω πότε θα
φύγω και πως.
Αυτή είναι η
τραγωδία και ομορφιά της ζωής όλων μας πιστεύω.
Δεν θέλω να μετανιώνω
και να προσπαθώ να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα.
Θέλω να γνωρίσω
πονεμένες ψυχές.
Να πιω με έναν
άγνωστο.
Να τρέξω χωρίς
προορισμό.
Να αγγίξω τα
χέρια ενός αμαρτωλού.
Θέλω να εισπνεύσω
την αλλαγή.
Να χαϊδέψω το
μάγουλό της.
Να φιλήσω τα
χείλη του παρελθόντος.
Να κοιτάξω
κατάματα την απελπισία.
Αν έχω καταλάβει
ένα πράγμα μέχρι στιγμής είναι ότι δεν μπορείς να σώσεις κανέναν.
Μπορείς παρ’όλα
αυτά να τον αγαπάς ώστε να φτάσει στο σημείο να καταλάβει πως αξίζει να σωθεί –
ό,τι και να σημαίνει αυτός ο όρος για τον καθένα από εμάς.
Ας τελειώσουμε λοιπόν αυτό το βιβλίο επιτέλους.
Ας τελειώσουμε λοιπόν αυτό το βιβλίο επιτέλους.
Online Users
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου