Χωρίς τίτλο

Ντροπή.

Το ύφος σου γεμάτο ντροπή.

Για ένα σώμα που δεν είναι δικό σου.

Για μια καρδιά που δεν έχει μάθει να’χει όρια – και ας τελειώνει το αίμα που τη καθιστά χρήσιμη και συνάμα λειτουργική.

Φόβο.

Φόβο για τον πόθο των χειλιών μου.

Για την ένδειξη αγάπης από τις μη προκαθορισμένες ψυχές.

Για την διαλλακτικότητα προς το ‘παρα φύσιν’.

Ανασφάλεια.

Ανασφάλεια για τον προορισμό των χεριών μου.

Για την κατανόηση της πνευματικής ουδετερότητας.

Για τις φορές που σου είπα πως μπορείς.

Γιατί δεν είναι δυνατόν, να’χουμε περάσει τόσους πολέμους, τόσες επαναστάσεις, τόσες αδικίες, τόσες χαρές για να μου πεις πως δεν μπορείς.

Μπορείς, μ’ακούς;

Κάποια πράγματα δεν πρόκειται ν’αλλάξουν.

Μπορείς.

Ίσως η επανάληψη των λαθών να είναι για πάντα η μοίρα ανθρωπότητας.

Online Users