Διαφωνία

Διαφωνία.

Μπορεί να διαφωνούμε εγώ κι εσύ. Μπορεί να έχουμε κι οι δυο δίκιο. Ή και άδικο. Μπορεί. Ποιος τελικά ξέρει; O εγωισμός έχει όρια; Βλέπω τα πράγματα γύρω μου, το κάθε τί, σαν αντικείμενο απείρου με όρια. Όρια τα οποία όταν τελειώνουν, οδηγούν στην αρχή άλλων οριών. Επαναλαμβανόμενα όρια είμαστε όλοι μας.

Έχω σκεφτεί μήπως ο χρόνος δεν υπάρχει στο άπειρο. Ούτε ο ήχος. Η ησυχία, μάλλον. Δεν ξέρω γιατί.

Έχω επιτέλους φτάσει στο σημείο να μπορώ να παρατηρώ ορισμένα πράγματα γύρω μου από άλλη οπτική γωνία. Μπορεί να φταίει η περιέργειά μου, μπορεί να φταίει το γεγονός ότι ακόμη δεν έχω αυτό που αποκαλούν οι μεγαλύτεροι ‘εμπειρίες ζωής’. Μα, δεν πρέπει να κάνω λάθη ώστε τελικά να έχω εμπειρίες ζωής; Άσε με να κάνω λάθη. Πολλά λάθη. Άσε με να γίνω Άνθρωπος. Άσε με να πλησιάσω όσο μπορώ την ανθρώπινη φύση μου.

Μπορεί αυτή η ικανότητα να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά να το αισθάνομαι σαν κάτι πρωτόγνωρο διότι το νιώθω για πρώτη φορά. Μπορεί να ωριμάζω. Να αλλάζω. Μπορεί.

Πάντα θεωρούσα την αλλαγή κάτι το οποίο θα καταλάβαινα εάν συνέβαινε στη ζωή μου. Μερικές φορές όντως είναι έτσι. Άλλες φορές οι μικρές αλλαγές είναι αυτές που προκαλούν τη διακριτή διαφορά. Το αποτέλεσμα. Μέχρι που και το αποτέλεσμα γίνεται αντικείμενο αλλαγής και έρχονται κι άλλες προοπτικές στην γενική εικόνα για περαιτέρω αποτελέσματα.

Σκέφτομαι πως ορισμένες φορές, το διαφορετικό μας τρομάζει. Γιατί;

Θέλω έναν κόσμο στο οποίο οι κόποι μου θα βρουν τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Πολλές φορές η ζωή δεν τα φέρνει έτσι όμως. Γι’αυτό άλλωστε είναι παράδοξη και περίεργη. Αλλά χωρίς αμφιβολία, μοναδική (‘μια ζωή δεν την έχουμε΄ δεν λένε;).

<<Είσαι μικρή ακόμα και δεν μπορείς να καταλάβεις>>. Μια χαρά καταλαβαίνω. Καλύτερα από ορισμένους μεγαλύτερους σε ηλικία. Και συμβαίνει το τελείως αντίθετο. Μερικοί μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι πιο ανοιχτόμυαλοι από άτομα της ηλικίας μου. Στο τέλος της μέρας, είναι στον κάθε άνθρωπο το πως αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα γύρω του.

Η αναμφισβήτητη αλήθεια είναι ότι ναι, δεν έχω την εμπειρία που έχεις εσύ. Αυτό δεν σημαίνει πως οι αντιλήψεις μου δεν είναι άξιες με τις δικές σου.

Άλλωστε, δεν μπορώ να συλλάβω το ότι επικροτείς ένα σύστημα το οποίο έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης  για την ανεργία, την πείνα, την εγκληματικότητα και τα σχετικά προβλήματα της εποχής μας. Σίγουρα διαδραματίζουν ρόλο κι άλλοι παράγοντες. Δεν διαφωνώ.

Με κατηγορείς για το γεγονός ότι έχω αντιλήψεις οι οποίες δεν μπορούν να υλοποιηθούν με τα σημερινά δεδομένα στις κοινωνίες μας. Σκέφτομαι έντονα τον Διαφωτισμό. Την Αναγέννηση. Τις επαναστάσεις. Χωρίς την προχωρημένη σκέψη, χωρίς το ρίσκο, χωρίς τα όνειρα και τα οράματα για ένα καλύτερο μέλλον θα μέναμε στάσιμοι. Χωρίς αξίες θα κληρονομούσαμε μια μουντή ιστορία και ανθρωπότητα.

Τελικά συμπεραίνω πως ο τρόπος άσκησης των συστημάτων εξουσίας και διοίκησης είναι αυτό που έχει σημασία. Στη θεωρία τα περισσότερα θεωρούνται ωραιοποιημένα.

Μην με κατακρίνεις για το γεγονός ότι ελπίζω για το καλύτερο. Το δίκαιο. Το ελεύθερο. Το ισόνομο. Το ισότιμο. Ισχύει κι εδώ η έννοια του απείρου. Άραγε, ποιος καθορίζει τα όρια;

Ακόμη και να ζούσα υπό άλλες, κατώτερες συνθήκες, θα υποστήριζα εντονότερα αυτές τις αντιλήψεις. Γιατί οδηγούν στον Άνρθωπο.

Δεν ξέρω ποιος ακριβώς ήταν ο σκοπός αυτών που έγραψα. Εάν τα ξαναδιαβάσω, δεν νομίζω πως θα βγάλω νοηματική σειρά στις σκέψεις μου. Αυτές οι σκέψεις θα με τρελάνουν.