Autumn Lieu

I dream of those solemnly yellow glows;

They illuminate the very wonders of autumn temperament

The rays give off a complexion of jazz notes, cold fall nights and an unfinished alcoholic toast

Chet Baker's ''Almost Blue'' plays in the background

While  we're on our youth high horse

Funny how we experience escapism by leaving and keeping busy or staying by ourselves the most.

There's an apartment out there which is yet to be lived in and called my own

A street yet to be walked on and a bus I have yet to run for

There are lips which have yet to be kissed and kindness yet to be shared

Meals which have yet to be ventured and freshly washed socks mysteriously left to be unpaired

Alas, we wake up and sleep every day that comes my darling

Thinking that tomorrow is guaranteed and that hardships have been delayed, if not, shunned

When all we really want, for the most part, is for bliss and sorrow to be shared and not tackled alone

Copyright © M.E.S

(Picture source: x )

07/03/15

07/03/15

It continues in a dream
A beam
So small you’d think it was never meant to be seen
Lures me in, chest forward, chiseled chin
Wall nearin’

A sense of
Sin
Dysfunctional genetics
(t)-Win?
Dysphoria kicks in
Strokes of black cover my skin

Indulge in the lips, the neck
Pulsating heels
Blood runs
Speck by speck

Cyclic motion of sentimental glances.
Tip toeing around forgotten chances
Oh, the unseen dances
Where is the need for romances

Breathe, feel
Exhale, peel

This is a dream.
It is not real.

Copyrigh
Copyright © M.E.S.t ©Copyright © M.E.S. M.E.S.

Ονειρεύτηκα χθες ότι περνούσα ένα στενό κι ήταν βράδυ. Αισθανόμουν πως ήμουν στην Αθήνα αλλά ήμουν στη Νάουσα; Ότι ήμουν εκεί για ένα συνέδριο αλλά ότι ήμουν με οικογένεια;
Και το αίσθημα του να στέλνω μήνυμα σε πρόσωπα που βρίσκονται στις πόλεις που επισκέπτομαι πάντα μου έβγαινε σε άγχος. Άγχος ότι δε θα τους αφιερώσω το χρόνο που θέλουν ή το χρόνο που θέλω εγώ να τους αφιερώσω είτε επειδή έχω καιρό να τους δω, είτε επειδή είναι οικογένεια, είτε επειδή με φιλοξενούν κ.ο.κ.
Εντελώς τυχαία, λοιπόν, περνούσα το δρόμο στο όνειρο έχοντας τη σκέψη να φτάσω στο προορισμό μου για να μη με δει κανείς (τι σου κάνει το υποσυνείδητο!). Περίμενα να περάσει ένα αυτοκίνητο για να περάσω κι ήταν τότε που είδα ένα παλιό μου άτομο να κοιτάει από τη θέση του οδηγού. Κατάλαβα ποια ήταν κι αυτή με κατάλαβε και κάτι μέσα μου ήλπιζε ότι θα σταματούσε αλλά με προσπέρασε με μεγαλύτερη ταχύτητα.
Στο όνειρο θυμάμαι έτρεξα σπίτι κι είχα τόση αδρεναλίνη. Στο όνειρο, είχα να τη δω χρόνια - όπως και τώρα. Ήμουν μόνη στο σπίτι και τότε χτύπησε η πόρτα και μπήκε μέσα χωρίς χαιρετίσματα χωρίς κάτι άλλο, με κοίταξε κι απλά άρχισε να με φιλάει.
Μου φάνηκε τόσο περίεργο πόσο ''οικεία'' αισθάνθηκα που έβγαζα τα ρούχα της κι αυτή τα δικά μου. Που ήξερα ακριβώς τι της αρέσει, ποιο ήταν το σημείο που ''έλιωνε'' να ακουμπάω και με ποιο τρόπο, που τη φιλούσα στο λαιμό κι άκουγα πόσο της άρεζε - με εξίταρε όλο τόσο πολύ.
Σύντομα μετά, απλά άρχισα να κλαίω και της είπα να φύγει. Τότε ξύπνησα.

Ξανακοιμήθηκα. Είδα πως ήμουν κάπου που το τσιμέντο σου έδινε μια αίσθηση κουλτούρας. Ήμουν σε ένα από εκείνα τα τουριστικά λεωφορεία που ήταν ταυτόχρονια εστιατόριο (δεν έχω ιδέα τι σκέφτεται το υποσυνείδητό μου πάλι). Ήμουν με την οικογένειά μου. Είδα ένα άλλο πρόσωπο του παρελθόντος που είχαμε ραντεβού πιο μετά. Ανέβηκε με τη παρέα της αλλά δεν είχε χώρο και κατέβηκε. Χαιρετηθήκαμε από μακριά, της χαμογέλασα και της έκλεισα το μάτι - τότε μου χαμογέλασε κοιτώντας με με ένα βλέμμα λες και προετοίμαζε για το μετά. Δεν ξέρω τι. Ήταν από τα πιο αγνά χαμόγελα που έχω δει σε όνειρο και μου έκανε εντύπωση.

Listen to this and feel the claps release your pressure into creativity, movement, flexibility. Let it expand your mind, prolong the urge, give you the strength of gratitude.
This song reminds me of strong, gentle, influential women. The women we don't know about, the ones who make the world go around with their swift unseen gestures. The ones who kiss as if it were their last and who make love to share their focus and dimension of bliss. The ones who look into the eyes and speak with honesty recognise their mortality. The ones who study and are passionate with their hands and those who keep their interest renewed as a choice they make every day. 

What beautiful creatures we are!

I can give you my jacket to

Trace the sewing of white string strays. 

You can feel the breeze and the goosebumps behind your back

I can glance at you and not look away.

You can lean your legs forward on mine

We can share secrets that will make imagination go astray.

I can kiss your lips, your neck

Give your hands the okay.

The feeling in your stomach will give you that familiar urge

We always leave the next scene for another drive, another year, another day.

 Copyright © M.E.S

“Tous les rêves, tous les espoirs, toutes les illusions danseront, j'espère, nuit et jour à la lueur de vos boucles et je ne serai sans doute plus là, moi qui ne désirais y être que pour vous voir.”

— André Breton, L’amour fou

Speaking with my siblings and friends, I am often told that I have a peculiar memory - that I remember some things in such detail from the past that most wouldn’t really bother with.

I do find it weird how many things have been somewhat stored in my subconscious. I find the science behind it quite interesting. How you combine certain smells of people with a sentiment or you find certain times of the day more enjoyable than others? I do believe it has to do with the people you’re with but also the daily routine.

For example, I remember when it was the time after lunch and before the afternoon.. I have always had a strange feeling about that time of day because when I was younger, my Mom wanted us to nap after lunch and I could never nap no matter how hard I tried. Then, we would be told we were going to the park or to play or see friends in the afternoon (after the designated nap time) - so I have subconsciously correlated these meanings with a “mood” even now!

It is worth thinking - do the feelings we get upon initial contact with a situation/mood/sentiment define the future of our correspondance with it? 

I think it is funny how many memories I can share with them and they look so surprised! I think it also comes from being observant. I often felt a strange feeling of being a viewer in my life rather than actively participating in it a lot growing up. So, perhaps, this could be a reason as to why some memories have stuck more than others.

Anyway.. life is alright other than that. Keeping busy with different projects and discovering new music and topics. I feel like time is going by so fast - how is it October already?! I would like to book some trips and make some plans about what next year might hold.