Σκέψεις

http://troi-kanoi.blogspot.gr/2012/06/blog-post_968.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FkWbpJ+%28%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%8A%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF%29&utm_content=FaceBook


Δεν ξέρω γιατί νιώθω οργή. Είδα αυτό το βίντεο στο παραπάνω λινκ. Είδα τον αποκεφαλισμό ενός ανθρώπου που αποφάσισε να αλλάξει τη θρησκεία του.

Δεν ξέρω εαν συμφωνώ με την ιδέα να μην υπάρχουν θρησκείες επειδή ο τρόπος εξάσκησής τους από τους ''οπαδούς'' τους είναι αυτός που διεξάγει και ουσιαστικά προωθεί τις βαρβαρότητες ή επειδή μερικές θρησκείες είναι, στην ευρύτερή τους ύπαρξη, αυτές που προάγουν την βία και τον φανατισμό υπό την ψεύτικη υπόσχεση ενός παραδείσου, μιας λαμπερής υστεροφημίας, μιας αθάνατης τιμής και κενής, μεταθάνατης αξιοπρέπειας.

Δεν ξέρω εαν θυμώνω επειδή οι αντιλήψεις που είχα από την παιδική μου ηλικία για την συγκεκριμένη θρησκεία αντικρούονται με τις παροντικές πεποιθήσεις μου.

Το θέμα είναι πως όταν ζεις σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί μια θρησκεία, είσαι ''υποχρεωμένος'' να συμβιβαστείς με κάποιους όρους και κανόνες που η ίδια έχει θεσπίσει. Έτσι ήταν από ''τότε''.. έτσι διατηρήθηκε μέχρι τώρα. << Είναι ''παράδοση'' >>, σου λένε. Εαν δεν σου αρέσει, κανείς δεν σε υποχρεώνει να μείνεις. Είναι δυσκολότερο για έναν ''ανοιχτόμυαλο'' να συμβιβαστεί με τους νόμους μιας θεοκρατικής, απολυταρχικής κοινωνίας που ακόμη ενεργεί χωρίς τη διάκριση εξουσιών.

Θυμάμαι πως από την ηλικία των έντεκα, ''έπρεπε'' να φορέσω την χαρακτηριστική μαύρη μπούρκα στη Σαουδική Αραβία όταν ήμουν εκτός συνοικισμού. Δεν φορούσα τίποτα για να καλύπτω τα μαλλιά και το πρόσωπό μου. Έχοντας τις γνώσεις και τις εμπειρίες στην ηλικία που βρίσκομαι τώρα, βρίσκομαι σε μια εσωτερική διαμάχη για το εαν συμφωνώ ή όχι με την ενδυμασία αυτή. Θα μου πείτε, εδώ οι ίδες οι μουσουλμάνες δεν έχουν πρόβλημα (οι περισσότερες), εσύ που θεωρείσαι χριστιανή/όχι μουσουλμάνα γιατί προβληματίζεσαι τόσο;

Σκέφτομαι πως ο καθένας θα'πρεπε να ντύνεται όπως θέλει. Το ντύσιμο είναι τρόπος έκφρασης. Από τη στιγμή που υπάρχει διαταγή να ντύνεται ένα συγκεκριμένο μέρος του πληθυσμού με αυτόν τον τρόπο, αυτόματα περιορίζεται η ελευθερία - ακόμη και εαν αυτή η ελευθερία σχετίζεται με κάτι ''ασήμαντο'' όπως η ενδυμασία.

Έπειτα όμως, θυμάμαι τον εαυτό μου μικρή.. θυμάμαι πως ενθουσιαζόμουν όταν ήταν να φορέσω τη μπούρκα.. επειδή ένιωθα πιο ''μεγάλη'' (μάλλον ένιωθα επίσης πως το όνειρό μου να πάω στο Χόγκουαρτς ήταν κοντά αλλά ας μην ανοίξω αυτό το θέμα σε αυτό το ποστ καλύτερα) και πως δεν ένιωθα πως ήταν κάτι που μου το επέβαλαν. Μπορεί, λόγω ηλικίας, να μην καταλάβαινα κιόλας τότε. Αλλά και πάλι. Έρχεται η σκέψη του είδους 'οι πιο αθώες ψυχές αναγνωρίζουν την αδικία πιο έντονα'. Δεν θυμάσαι όταν ήσουν μικρός που γινόταν κάτι.. πες ότι πείραζαν ένα παιδί στο προαύλιο. Τον χτυπούσαν, τον έβριζαν, τον κοροϊδευαν. Αυτό μπορεί να αποτελεί ένα άσχετο και ανίσχυρο παράδειγμα αλλά όταν το έβλεπες να διαδραματίζεται μπροστά σου, μπορεί να μην έκανες τίποτα να το σταματήσεις (ή να έκανες) αλλά ένιωθες τύψεις. Οι τύψεις καθοδηγούν πολλές φορές τη συνείδηση και τις ιδέες μας περί ηθικής.

Θυμάμαι επίσης πως δεν επιτρεπόταν στις γυναίκες να οδηγούν εκτός συνοικισμού. Στα εμπορικά κέντρα, την ώρα της προσευχής, υπήρχαν ξεχωριστά δωμάτια για γυναίκες και για τους άντρες. Στα μέρη όπου τρώγαμε, υπήρχαν ξεχωριστούς χώρους όπου έτρωγαν οι οικογένειες και αντίστοιχα οι άντρες και οι γυναίκες. Αυτά ισχύουν ακόμη και τωρα. <<Γιατί δεν αλλάζουν τους νόμους τους αφού βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα;!>>. Το θέμα είναι πως δεν είναι τόσο εύκολο. Δεκάδες αιώνες καθιερώθηκε ένα σύστημα εξουσίας και ολόκληρες κοινωνίες βασίστηκαν πάνω στην λειτουργία του συστήματος αυτού. Αυτό το σύστημα, φέρνει προβλήματα στην επιφάνεια. Εαν για παράδειγμα δοθεί το δικαίωμα στις γυναίκες να οδηγήσουν, μπορεί αυτό να προκαλέσει άλλα άτομα από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες να επιζητούν επιπλέον δικαιώματα. Αυτή η απαίτηση με τη σειρά της μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση της μοναρχίας. Κάτι που συνδέεται με τον πλούτο της χώρας και την διακίνηση του εμπορίου σε όλο τον κόσμο λόγω διεθνών συμφωνιών με άλλους, οικονομικά ισχυρούς εκπροσώπους (ευγενικής καταγωγής και μη) άλλων χωρών. Μπέρδεμα; Ναι!

Δεν ξέρω που πηγαίνω μ'αυτά που γράφω (άντε πάλι με το 'δεν ξέρω'). Απλώς γνωρίζω πως η παράδοση δεν πρέπει να κρατά ζωντανά τα στοιχεία που ενισχύουν και προκαλούν την επαναφορά οπισθοδρομικών αντιλήψεων όταν στη πλειοψηφία των περιοχών της γης, αυτά καταπατούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Η καθηγήτριά μου κάποτε μου είπε : 'Η παράδοση πρέπει να κρατά ζωντανά τα στοιχεία που ευνοούν τον πολιτισμό της' και 'Η ελευθερία σου φτάνει εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου'.

Σκέφτομαι, όσον αφορά το βίντεο, πως το Ισλαμ λέει ξεκάθαρα να θανατώνεται όποιος επιχειρήσει να  απομακρυνθεί από τον Αλλάχ και τον Μωάμεθ. Τότε θεωρείται δικαιολογημένος ο αποκεφαλισμός; Επειδή το ορίζει η θρησκεία με την οποία ο ίδιος ''σφραγίστηκε'' (πιθανότατα χωρίς τη δική του συγκατάθεση) από τότε που γεννήθηκε λόγω του αντίστοιχου κοινωνικού του περίγυρου και της παράδοσής του;

Ο χριστιανισμός, ο εβραϊσμός και άλλες θρησκείες διαθέτουν χαρακτηριστικά που δεν στέκονται ορθολογικά στις μέρες μας. Οπ, Μαριλένα, τί μας λες τώρα; Ποιος σου είπε πως πρέπει να ερμηνεύεις τη θρησκεία με βάση την κυριολεξία; Ιδού και η άλλη σκέψη. Γιατί μερικά σημεία της Βίβλου ερμηνεύονται και χρησιμοποιούνται για την απαγόρευση και αντίστοιχα την έγκριση των δραστηριοτήτων και γενικά του τρόπου ζωής των ανθρώπων, χριστιανών και μη;
Η Βίβλος λέει πως εαν μια γυναίκα απατήσει τον άντρα της ή αντίστροφα, είναι καταδικασμένη/ος σε θάνατο με λιθοβολισμό. Απαγορεύει το διαζύγιο. Απαγορεύει τα tattoos, το συγκεκριμένο κούρεμα μαλλιών, το να δουλεύεις το Σάββατο, απαγορεύει να τρως γουρούνι και ακόμη να παίζεις με το δέρμα ενός γουρουνίου (οι μπάλες σε κάποια αθλήματα είναι από δέρμα γουρουνίου), το να φοράς συγκεκριμένα ρούχα και πάει λέγοντας.

Η θρησκεία είναι ένα από τους πιο ισχυρούς ''θεσμούς'' στις μέρες μας. Όσο περνούν τα χρόνια και τα δικαιώματά μας διαλευκάνονται και συνειδητοποιούμε πως ορισμένες παραδόσεις δεν συμβαδίζουν ενώ αντίθετα αντικρούονται αναχρονιστικά με τις ανάγκες (ψυχικές, πρακτικές, κοινωνικές κτλ) μιας κοινωνίας, τότε πρέπει να θέσουμε τα εύλογα ερωτήματα στους εαυτούς μας : μήπως θα'πρεπε να αναθεωρήσουμε τα στοιχεία της ίδιας της πίστης και όσα αυτή συνεπάγει; Πόσο είμαστε διατεθημένοι να καταπατούμε τα δικαιώματα των ανθρώπων εν ονόματι ενός δόγματος; Αξίζει να ακολουθείς μια θρησκεία εαν αυτή αντιτίθεται τον ανθρωπισμό;













Online Users