Αποδοχή. Συνώνυμη με την έγκριση, το σεβασμό.
Για ποιο λόγο περιμένεις αποδοχή; Να σε σώσει ο δογματισμός;
Aναμονείς τη μέρα που θα μπορέσω ελεύθερα να αγαπήσω;
Σπάνε οι φραγμοί που υπήρχαν αιώνια τριγύρω.
Μήπως υπήρχαν πρωτού αναδειχθεί το φαινόμενο;
Ή ήταν, τελικά, τόσο αναμενόμενο;
Ακόμα υπάρχουν αντιρρήσεις.
Από ποιούς και γιατί; Aπό οικογένεια, φίλους..ανθρώπους που ούτε καν έχεις γνωρίσει.
Πνευματικά τυφλοί και καθηλωμένοι, οπισθοδρομικοί και ανεξήγητα μετανιωμένοι.
<< Την αγάπη διέδωσε στο συνάνθρωπο >>, σου συμβουλεύουν,
μα οι ίδοι γιατί νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να σου την απαγορεύουν;
Το παράδοξο είναι πως διαδίδεσαι στα λόγια σαν επιδημία.
Στις πράξεις των ανθρώπων που σε χρησιμοποιούν, όμως, αποκαλύπτεται η προσωπική τους λεξιπενία.
Το μέλλον είναι απρόβλεπτο, υπάρχει η πιθανότητα να εκλείψεις.
Μην μ'αφήσεις μόνη μου, πάρε με μαζί σου εαν σκέφτεσαι να εγκαταλείψεις.
