27/01/15

Μερικές φορές, λένε, είναι καλύτερα να κάψεις ό,τι σου προκαλεί συναισθηματική και κατά συνέπεια σωματική δυσφορία.

Μα, κάνοντάς το αυτό δεν θα αποτρέψει την αυτοκαταστροφή κι ούτε την ευθύνη της ζωής της.

Κατάλαβε τη σημασία του συντακτικού με περισσότερη εμβέλεια όταν αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τα γεγονότα γι’αυτά ακριβώς που ήταν κι όχι για τη διαιώνιση της ιδεαλοποίησής του.

Βρες το ρήμα. Το βρήκες; Ωραία. Η ενεργητική φωνή.. χμμ.. η αέναη κίνηση – σύμβολο της στιγμιαίας ρευστότητας.

Το υποκείμενο. Ποιός ενεργεί; Ξαναδοκίμασε. Σωστά κατάλαβες, εσύ.

Αντικείμενο; Αυτή.

<<Αν δεν τα κάνουμε τώρα, πότε θα τα κάνουμε – στα γεράματα;>>, της λέει.

Αισθάνεται ένα βάρος στο στήθος καθώς το άγχος, η ανυπομονησία και το θάρρος ξεχειλίζουν από τον καπνό του τσιγάρου.

Μα δε μπορούσε να καταλάβει για ποιο λόγο υπήρχαν τόσες προσδοκίες από τόσες απρόσωπες φωνές, τόσα απρόσωπα πρέπει, τόσα απρόσωπα ταμπού και τόσα ηθικά διλήμματα.

Είχε να φιλήσει τα χείλη κάποιου ανθρώπου περίπου 2 χρόνια.

Ποιο το νόημα να φιλάς χείλη χωρίς πάθος, χωρίς σπίθα στα μάτια και φλόγα στη καρδιά;

Τί μπορεί, άραγε, να προσφέρει η σεξουαλική ηδονή από άγνωστους και μη όταν, ασυνείδητα πολλές φορές, το ζήτημα είναι μια απλή κάλυψη του... κενού;

<<Ας είναι, ας μας βρίσκεται, ας τον έχουμε σε περίπτωση κακοκαιρίας – ο μελλοντικός εσωτερικός καιρός το πάει για βροχή.>>

Το σώμα της είναι εκεί μα το μυαλό της ταξιδεύει στη διαφορά της ώρας.

Τα χέρια της σφίγγουν στη προσπάθεια σκεπτικής απεξάρτησης.

<<Τώρα θα τα κάνουμε.>> απαντάει, <<τώρα.>>

Online Users