Με κοίταξε στα
μάτια για μερικά δευτερόλεπτα.
Χωρίς λόγια, δεν ζητούσε τίποτ’άλλο από ανταπόκριση.Με κοίταξε στα μάτια για μερικά δευτερόλεπτα.
Χωρίς κινήσεις των ματιών, είδα την κωμικότητα του μάταιου να εμφανίζονται στα βλέφαρα.
Με κοίταξε στα μάτια για μερικά δευτερόλεπτα.
Με προβληματισμό ζητούσε επεξήγηση για την απουσία.
Με κοίταξε στα μάτια για μερικά δευτερόλεπτα.Ώσπου μ’άφησε ένα φιλί στο σαγόνι.
Την κοίταξα στα μάτια για μερικά δευτερόλεπτα.
Άλλαξε ο φακός του υποσυνείδητου.
Έγινα ένα τρίτο πρόσωπο έξω από το συμβάν.
Κρεμόταν μια νοητή κλωστή από εμένα και τον κλώνο μου κι ένιωθα μια γαλήνη, μια μουδιασμένη διαχρονική αδρεναλίνη.
Καθόταν στη δεξιά μεριά της αγκαλιάς του και γελούσε ανέμελα.
Περιέγραφε τα μικρά γεγονότα της μέρας και τα χέρια της ήταν συμπλεγμένα απαλά γύρω από το λαιμό του.
Η νοητή κλωστή με τραβούσε επίμονα.
Δεν ξέρω αν ήταν επειδή γρατσουνούσε την απόφαση του χρόνου και των συμπτωμάτων ή επειδή με καλούσε να παραδειγματιστώ από το φαίνεσθαι της ιδεαλοποίησης.
Online Users
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου